Voor het eerst sinds 32 jaar is het mannenteam van Kampong kampioen van Nederland geworden. De Utrechtse hockeyers versloegen in de finale Rotterdam. Dat ging niet zonder slag of stoot. In beide wedstrijden kwamen er shoot-outs aan te pas voordat er een winnaar was. Het is de zevende landstitel in het bestaan van Kampong, dat zich vorig jaar al na een aantal magere jaren aan het front meldde met het winnen van de Euro Hockey League.
Zaterdag 20 mei 2017
Vandaag is de dag dat Kampong zich voor het eerst sinds 32 jaar tot landskampioen kan kronen. Ongelooflijk eigenlijk. Twee maanden geleden werd Kampong nog in de competitie op een vette nederlaag getrakteerd door de tegenstander van vandaag, Rotterdam (5-2). De play-offs leken ver weg. Maar toen volgde de ommekeer. Kampong ging winnen. Op de laatste dag van de competitie werden de play-offs op het nippertje veilig gesteld. Kampong leek die dag buiten de boot te vallen tegen naaste concurrent Oranje Rood, maar door een benutte strafbal in de laatste minuut van Martijn Havenga werd het alsnog gelijk (2-2) en ging Kampong als nummer 4 de play-offs in tegen titelfavoriet Bloemendaal. Na een verloren thuiswedstrijd sloegen de Utrechters twee maal toe in Bloemendaal en wachtte Rotterdam, dat Amsterdam had verslagen. Afgelopen woensdag nam Kampong alvast de eerste horde. Een bloedstollende shoot-outserie werd pas na 18 pogingen beslist.
Blauwgekleurd
Het stadion is uitverkocht met 4500 toeschouwers. Onder hen veel blauwen. Er is een apart vak voor de Kampongers gereserveerd en dat zit stampvol. Voor de wedstrijd warmen de spelers zich op, passen de bal met raketsnelheid naar elkaar toe. Van enige slijtage aan het eind van het seizoen lijkt geen sprake.
De mannen zijn er klaar voor, aan beide zijden. Rotterdam moet winnen. Als de ploeg verliest is het afgelopen en heeft Kampong de landstitel veroverd. Kampong wil graag vandaag toeslaan. Bij een nederlaag moet de volgende dag nog een keer aangetreden worden in de Rotterdamse leeuwenkuil.
Iets na half vier komen de teams het veld op. Groen-witte fakkels, de kleuren van de thuisclub worden ontstoken en Lee Towers zingt, ingeblikt, You’ll never walk alone. Alsof je je in deze heksenketel überhaupt zou kunnen afzonderen.
De wedstrijd
Binnen enkele seconden is het raak. Uit de eerste de beste aanval scoort Kampong. Nadat de ploegen drie dagen geleden in Utrecht bijna een hele wedstrijd niet tot scoren kwamen, slaat nu gelijk de vlam in de pan.
Beide supportersgroepen moedigen hun favorieten hartstochtelijk aan. Na 6 minuten spelen is het raak aan de andere kant. Bij de gelijkmaker explodeert het knusse stadionnetje. De thuisploeg heeft een overwicht. Er wordt met een enorme intensiteit gespeeld, op het veld maar ook op de tribune.
De Kampongfans zijn euforisch als een van de blauwhemden de bal afpakt en langs de tribune raast. ‘Sta op als je voor Kampong bent’, rolt van de tribune. Na een dik kwartier ontstaat grote opwinding wanneer Rotterdam een strafbal krijgt. Met een katachtige redding pareert sterkhouder David Harte de inzet van Jeroen Hertzberger. De rust breekt aan met 1-1.
Tijdens de rust een opvallend spektakel. Geen fanfarekorps maar een veld dat is bezaaid met kleine spelertjes die elkaar de bal toespelen. Een groepje Kampong-aanhangers met vlaggen en trommelaars gaat uitdagend voor het vak van Rotterdam staan schreeuwen, maar er gebeurt niets. Iedereen heeft hier blijkbaar gewoon een goede dag.
De tweede helft begint iets rustiger dan de eerste. Dat kan ook niet anders na het hoge tempo in de eerste helft. Toch is het al na twee minuten raak voor Kampong. Als een duveltje uit een doosje scoort Jonker van dichtbij. De stemming bij blauw is euforisch. Bij een ongewijzigde stand is Kampong straks kampioen, maar er is nog een dik half uur te spelen. Rotterdam moet het spel nu gaan maken.
Kampong countert messcherp. Bjorn Kellerman schiet snoeihard op de paal, zijn aanhang had hem al geteld. Twintig minuten voor tijd krijgt de vedette bij Rotterdam, Jeroen Hertzberger, een enorme kans en die laat hij niet liggen. 2-2. De spanning is om te snijden. De reguliere speeltijd wordt opnieuw afgesloten met een gelijke stand.
Shoot-outs
De shoot-outs worden aanmerkelijk beter genomen dan woensdag, de spelers zijn kennelijk gewend aan deze sensationele ontknoping. Jochem Bakker mist de tweede voor Rotterdam. Kampong blijft scoren en Constantijn Jonker mag Kampong met de 5eshoot-out het kampioenschap inschieten. Maar hij mist. Dan is het de beurt aan Harry Martin.
Deze Rotterdammer slaagt er niet in de uitblinkende doelman Harte te verschalken, einde wedstrijd. Kampong is kampioen. Na 32 jaar. 32! In Rotterdam trilde alleen het stadion op haar grondvesten. Een enorme blauwe ontlading is er na afloop. Spelers zijn door het dolle heen op het veld, de supporters op de tribune. Een hartverwarmende aanblik.
Uitblinkers
De absolute uitblinker, de Ierse nationale doelman David Harte. Vijf jaar geleden maakte hij de overstap van Stichtse naar Kampong. Ook vandaag had hij een groot aandeel in de overwinning, met een gestopte strafbal en twee shoot-outs.
In vlekkeloos Nederlands: ‘Ballen stoppen is mijn taak. Ik sta nu een jaar of 15 op de goal, dus ik heb veel ervaring. Ik houd geen lijstje bij welke hoek spelers opgaan. Dit is de hoofdklasse, de spelers kunnen alle kanten opdraaien. Ons team is kampioen, ik heb er geen woorden voor, een fantastisch gevoel.’
Sjoerd de Wert: ‘Een geweldige play-off finale. Het had alles. Twee keer shoot-outs, een strafbal die misging, kaarten over en weer. Ontzettend gaaf om te spelen. Ik ben trots op ons team en trots op onze aanhang. Door hun speelden we helemaal niet uit. In de shoot-outs deed Dave (doelman red.) het fantastisch!’
Nummer 9, aanvoerder Quirijn Caspers: ‘Zes weken geleden leek het nog een verloren seizoen. Toen hebben we een knop omgezet. Niet zeiken maar doen. We zijn gaan winnen en dan sta je ineens met de kampioensbeker. Onze kracht is het collectief. We hebben hele goede spelers maar de laatste tijd zijn we ook gaan knokken.’
De coach, Alexander Cox: ‘We hebben het bijtijds op de rit kregen. Er kwam iets onverzettelijks in het elftal. Als het geloof van de ploeg zo sterk is, hoef je vrij weinig te doen. Ook vandaag stonden we even met de rug tegen elkaar, maar we overleefden dat. Het heeft 32 jaar geduurd dit kampioenschap, maar vanuit de vereniging is ons geen druk opgelegd. Heel fijn om zo te kunnen werken.’
Bron: Utrechtse Sportkrant
Foto: Jimi B. Goode
Kampong heren 1 nomineerde zichzelf in 2016 al voor de sportprijs uitreiking en ook hoofdcoach van Kampong Alexander Cox nomineerde zich voor deze sportprijs uitreiking.