Met nog een week te gaan voordat de stembus van de Sportprijs Utrecht sluit is het hoog tijd om nader kennis te maken met de verschillende genomineerden. Verslaggever Pim van Esschoten ging op pad en voelde ze stuk voor stuk aan de tand. Hieronder de verhalen van de genomineerden in de categorie SportploegUtrecht 2015.
RUS dames 1 – rugby
Vierde landstitel op rij voor stoere meiden
Het is guur, ijzig koud en het regent ook nog pijpenstelen. Weer om binnen te blijven. Maar Fenna Stomps en Roos van Burden gaan naar buiten, lekker trainen. “Ach, als je eenmaal warm bent.”
Stoere meiden, die Rugbyende Utrechtse Studentes. In 2015 pakte RUS de vierde landstitel op rij. In de finale van de play-offs werd AAC, de Amsterdamse aartsrivaal, andermaal verslagen. En dat is knap, heel knap. Aan de top komen is een prestatie, aan de top blijven is nu eenmaal moeilijker. Stomps, de captain: “Iedereen wil van de kampioen winnen. Het spel is harder, ze houden zich niet in.”
Bij RUS bleef na de vierde titel veel hetzelfde. Ook het beleid. Voorzitter én speelster Van Burden. “Bij ons staat de community rond het veld ook ín het veld.” Wel zwaaiden enkele goede speelsters af, zoals Sylke Haverkorn vanwege een blessure. Maar na het opheffen van de nationale Sevens ploeg (die zich niet kwalificeerde voor de Spelen in Rio) keerden de speelsters terug in de nationale competitie. Ook naar RUS. “Per saldo zijn wij er op vooruitgegaan, net als AAC en eigenlijk de hele competitie,” aldus Stomps. “Het niveau ligt hoger, ik geniet ook echt van de wedstrijden tegen AAC.”
RUS moest in 2015 afscheid nemen van haar opmerkelijke hoofdsponsor. De vierde titel werd nog gewonnen met de naam van oh la la shop Christine le Duc op de bips. Stomps: “Maar we hebben een nieuwe; de lijn van damestassen van Frederiek Waninge, een oud-RUSje. UitgeRUSt dus.”
De WK rugby (mannen), afgelopen najaar, heeft het rugby in Nederland geen windeieren gelegd. Ook bij RUS meldden zich veel nieuwe leden. Van Burden: “Negentien groentjes. En mensen begonnen ook allerlei vragen te stellen. Over de wedstrijden, de acties, over Tim Visser. Rugby was ineens heel populair.”
Bij RUS hopen ze op een nieuwe titel, al kruipen AAC en ook het Utrechtse URC dichterbij. Stomps: “Een vijfde titel, een lustrum. Dat zou de kers op de slagroomtaart zijn in het jaar dat we ons zesde lustrum vieren. Een mooi cadeau. Daar werken we ook hard voor.” In weer en wind.
UZSC heren 1 – waterpolo
Onvergetelijke weken in zwembad De Krommerijn
Terug naar die zondag 17 mei. De dag dat het schuifdak van zwembad De Krommerijn er bijkans áf ging, de dag dat Het Ravijn met 9-4 werd verslagen en UZSC landskampioen werd. Voor het eerst in de historie van de club uit 1912. “Het eerste dat we deden was coach Willem Wouter Gerritse in het water gooien. Daarna lag álles in het water, ook de champagne.”
Loek Foster (22) krijgt er weer kippenvel van, de ogen van Derk Garos (24) glimmen. De twee spelen al sinds hun jonge jeugd bij UZSC, zoals veel teamgenoten. Foster: “En dat geeft iets extra’s. De ontwikkeling van de clubs is zo mooi, een droom. Een landstitel? Dat was tien jaar geleden ondenkbaar. Toen die ballon hier nog stond werden we uitgelachen.”
Toch begon die droom van UZSC wel in die jaren waarin het oude buitenbad in de wintermaanden met een opblaashal werd overkapt. Foster zat in de generatie die drie landstitels bij de jeugd won. Het eerste seniorenteam speelde in 2010 nog in de tweede klasse, De opmars kwam met de doorgestroomde talenten, aangevuld met wat oudere spelers van buitenaf. Aanvankelijk buitenlanders, later Nederlandse topspelers als Roeland Spijker, Joep van den Bersselaar en Yoran Frauenfelder. In 2014 werd de beker gewonnen, een jaar later dus de landstitel én Supercup.
UZSC heeft al met al nog altijd een jonge ploeg. Foster: “Als we er niet met z’n allen vól voor gaan, valt er iets weg. Maar tijdens de play-offs stonden we er.” Garos: “Benjamin Hoepelman was zó goed. En zijn broer, keeper Ruben, won in de eerste wedstrijd van de finale de penaltyreeks. Hij pakt er drie van de vijf.” Foster: “Onze traagste man in het water, Marc Winkelhorst, scoorde uit een counter. Een heel belangrijke ook nog.”
Zo viel alles op z’n plek in die weken, met de apotheose op 17 mei. Garos haalde al feestend het ochtendkrieken. Slapen deed hij die onvergetelijke weken in april en mei toch al slecht. Hij is reservekeeper, bankzitter: “Je laadt je voor elke wedstrijd op, staat stijf van de adrenaline maar je kunt het niet kwijt.” En Foster? “Ik was na afloop kapot, helemaal leeg. Ik ben na een aantal biertjes naar huis gegaan. Naar bed.”
Kampong hockey dames 1 – zaalhockey
Trots op zevende landstitel
Het kwam uit de lucht vallen. “Een beetje toeval, met wat mazzel,” zegt Floortje Plokker. Dat Kampong in de halve eindstrijd MOP overtuigend (8-3) aan de kant schoof en zo in de finale kwam was al heel mooi. Verrassend was ook dat favoriet Den Bosch daar niet stond. Nu, tegen HDM, kwam het onbevangen Kampong al vroeg op een grote voorsprong (6-1) in de finale om de zaalhockeytitel. Het werd 7-2 uiteindelijk. “Met dank aan de Duitse Julia Müller, die in de finale vier keer scoorde. Een heel goeie zaalhockeyster.” Een jaar later is veel anders in de ploeg. Alleen de internationals Alexandra Heerbaart, Kiki van Wijk en Marijn Veen zijn nog over van de kampioensploeg. Het heeft alles te maken met de veldselectie; speelsters als Xan de Waard (SCHC), Laurien Leurink (Laren) en Julia Müller (Amsterdam) vertrokken afgelopen zomer. “Op het veld halen we steeds net niet de play-offs,” vertelt Plokker.
“Dan gaan die speelsters naar clubs waar ze die wel kunnen spelen.” Dat Plokker zelf dit seizoen niet meedoet in de zaal heeft andere redenen. “Ik loop nu stage en dat is moeilijk te combineren. Ik wilde wel bij het team betrokken blijven en ben nu teammanager.” En zo reist ze ook binnenkort mee naar Minsk voor de strijd om de Europacup, de bonus voor het behalen van de landstitel.
Plokker werd dus kampioen met Kampong hoewel zaalhockey ‘niet mijn lievelingssport is’. Ze noemt zichzelf ook geen topper in de zaal. “Maar die titel weegt voor ons heel zwaar, we zijn er trots op.”
Het kampioenschap van 2015 was al de zevende voor de vrouwen van Kampong sinds 2005. Plokker: “We nemen het serieus, hebben ook een trend gezet als club. Zeker ook met hulp van Marieke Dijkstra, de zaalkoningin van Kampong. Zaalhockey krijgt minder aandacht dan veldhockey, maar het is goed om in de wintermaanden als team samen te blijven spelen. Je wordt er technisch ook beter van. In de zaal zijn zaken als discipline en afspraken maken belangrijk en je ziet dat dat op het veld ook steeds belangrijker wordt. Het spel wordt ook daar steeds strakker.”