Roeier Kaj Hendriks was in maart 2020 vol in de voorbereiding op de Olympische Spelen. Toen nog gepland in de zomer van 2020. Tijdens een training besefte Kaj echter dat hij als afgestudeerd arts tijdens de coronacrisis zich in wilde zetten voor de maatschappij.
Tuurlijk volgde geneeskunde student het coronanieuws op de voet maar bleef nog volop in training. “Tot het moment dat ik tijdens een lange saaie training op de ergometer de dag na de toespraak van Mark Rutte merkte dat het niet meer goed voelde wat ik aan het doen was. Ik vond mezelf egocentrisch. Te veel op mezelf en mijn eigen sportieve doel gericht. Wat was ik eigenlijk aan het doen?”
Met toegenomen verantwoordelijkheidsgevoel in combinatie met onzekerheid over deelname aan de Spelen kwam ‘Kaj de topsporter’ in conflict met ‘Kaj de arts’. “Ik heb bij mijn afstuderen, zoals iedere arts, een eed afgelegd. En daarom wilde ik mijn collega’s in de zorg helpen. Dat had voorrang op de Spelen. Eerst proberen mijn steentje bij te dragen in het ziekenhuis. Het sporten kwam daardoor op een tweede plek te staan.”
En dus vertelde hij aan zijn teamgenoten en coach dat zijn prioriteiten waren veranderd. “Gelukkig positieve reacties, ook Jacob van de Kerkhof, met wie ik in de ‘twee zonder’ zit. Daarna heb ik het ziekenhuis gebeld waar ik al eerder diensten had gedraaid en kon ik vrij snel aan de slag. Uiteindelijk heb ik tijdens de eerste golf een drietal weken bijgesprongen op de spoedeisende hulp, met name om zieke collega’s te vervangen. Toen de stroom van patiënten in de regio Utrecht weer afnam, bleek mijn aanwezigheid niet meer direct nodig en kon ik me weer gaan richten op het roeien en de Spelen van dit jaar.”
Op elkaar vertrouwen
Tijdens zijn kortstondige switch zag hij duidelijke parallellen tussen het bedrijven van topsport en zijn werk als arts. “Net als in boot maak ik in de zorg deel uit van een team waarbij je op elkaar moet vertrouwen. Samen heb je een doel. In de sport wil je een wedstrijd winnen, in de zorg iemand beter maken.”
Lees het hele artikel hier.
Foto ©Yasmin Appeldoorn
Tekst: Reemt Borchers / TeamNL