Met nog ruim een week te gaan voordat de stembus van de Sportprijs Utrecht sluit is het hoog tijd om nader kennis te maken met de genomineerden sportploegen. Het zijn ploegen die in de top van Nederland meedraaien om de titels en afgelopen jaar ook unieke prestaties hebben neergezet. Graag worden de ploegen voorgesteld, dit betreft de heren van Kampong 1, de heren van UZSC 1 en de vrouwen van RUS 1.
De beste van Europa, dertig jaar later
Voor captain Quirijn Caspers voelde het ‘bijna als een thuiswedstrijd’, met zoveel fans van Kampong in Barcelona. André Bolhuis was er bij. Rick Volkers ook, die 30 jaar geleden de beslissende goal maakte (assist Tom van ’t Hek) voor Kampong in de finale om de Europa Cup in Utrecht tegen Uhlenhorst.
In Barcelona had Caspers (29) echt zin gehad om die finale te spelen. De sfeer in de kleedkamer was kort voor de wedstrijd ontspannen geweest. “De hele dag al. Al stond er natuurlijk veel op het spel. Het was voor ons allebei een belangrijke wedstrijd. We verloren in de halve finale van de play-offs om de landstitel van Amsterdam, dat vervolgens de finale van OZ verloor.”
Weer Amsterdam… “Het ligt steeds zo dicht bij elkaar, je hebt een beetje geluk nodig. In het derde duel van de play-offs misten we Robbert Kemperman. Geblesseerd. In Barcelona ontbrak Valentin Verga bij Amsterdam. Dingetjes die je niet in de hand hebt. Sjoerd de Wert haalde twee strafcorners van de lijn, Pruyser maaide bij een open schotkans half over de bal.”
Caspers brak de ban met zijn stiftje (1-0), in Barcelona viel het dubbeltje de kant van Kampong op. Als de captain één woord op de zege in de Euro Hockey League zou mogen plakken, is het teamspirit. “We zijn zo naar elkaar toegegroeid in de eerste helft van 2016. We hebben elkaar scherp gehouden en speelden steeds onder druk. Eén verliespartij en het seizoen zou weg zijn geweest.”
Zijn deelname aan de finale was voor Caspers nog een vraag geweest. “In de halve finale tegen Terrassa kreeg ik een bal op mijn knie. Het is klaar, dacht ik.” Het kwam allemaal goed, het werd feest in Barcelona, dat weekeinde. Voor Kampong, voor Verstappen en zijn eerste zege in de grandprix en een beetje voor de landstitel van Messi & co.
Hongaars rustoord doet UZSC goed
Het gebeurde ergens in de bossen van Hongarije, april vorig jaar. UZSC was bezig aan een niet zo vlekkeloos seizoen. De landskampioen van 2015 zat in november in een dipje. “En dat duurde lang,” zegt aanvoerder Mike van den Brink (28). “We stonden lang vierde, eindigden de competitie als tweede. Voor de play-offs zijn we toen naar Hongarije gegaan. Dag of vijf, in een rustoord waar we hebben getraind en heel veel lol hebben gemaakt. En toen we terug kwamen, waren we zó scherp.”
In de kwartfinale werd Angstgegner Alphen in drie wedstrijden opgerold. “Wat er daarna gebeurde kan ik eigenlijk nauwelijks navertellen. We kwamen in zo’n zelfde roes als een jaar eerder bij die eerste landstitel. Het klikte onderling zo goed. We gingen door dik en dun voor elkaar.” Het Ravijn werd verslagen en in de finale (best-of-five) had UZSC aan drie duels genoeg tegen ZPB. Van den Brink: “Het was twee duels wel close, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het mis kon gaan.”
Ook dit seizoen ervaart de captain dat er haast iets magisch in de ploeg zit. “We kunnen ook alles tegen elkaar zeggen zonder dat er ruzie van komt. Zit het even tegen, dan hoeven we elkaar maar aan te kijken. Het komt altijd goed.”
Na de zomer pakte UZSC ook weer de Supercup. Toch was coach Willem Wouter Gerritsen vertrokken, net als Roeland Spijker en Kasper Jansen. “Maar,” zegt Van den Brink, “we hebben inmiddels zoveel ervaring in de ploeg. En de overgang van Gerritsen naar Joachim de Ruijsscher ging vlekkeloos. Terwijl het toch heel verschillende coaches zijn. Soms gaat het zo in de sport, dan neem je afscheid en je gaat verder.”
Straks in april weer naar een tripje? “Zit in de planning,” zegt Van den Brink. Zon, buitenbad, vitamine D. Zo was het vorig jaar in Hongarije, heerlijk.”
Vijf op rij voor rugbyende studentes
Het was de Vijfde van RUS en nooit was het zó spannend geweest. De finale om de landstitel tegen Amsterdam op het Nationaal Rugby Centrum werd beslist met een try in de laatste minuut, toen Annemarije van Rossum scoorde uit een kickje van Roos van Beurden. Captain Fenna Stomps van de kampioensploeg: “Het was niet alleen spannend, het was van hoog niveau. Zelfs de mannen langs de kant zeiden het.”
Het vrouwenrugby zit in de lift en het niveau gaat omhoog, zeggen Stomps en RUS-coach Sylke Haverkorn. “Dat hebben we zeker gemerkt nadat het Olympisch programma met de sevens werd opgedoekt en die speelsters naar de clubs terugvloeiden.” Ook RUS profiteerde daarvan. Maar na die vijfde landstitel veranderde er veel bij de Rugbyende Utrechtse Studentes. Stomps: “Veel speelsters zijn weg, om verschillende redenen. Een aantal is gestopt, anderen zijn dichter bij huis gaan spelen en we kenden ook geblesseerden. En dat kwam weer omdat een aantal speelsters de hele zomer hebben doorgetraind voor het EK in Madrid.”
RUS staat nu derde in de competitie. “Maar,” zegt Stomps, het mooie is dat we zien dat de nieuwe speelsters uit onze eigen gelederen met sprongen vooruitgaan.” Talent genoeg, ziet ook coach Haverkorn, die Dirk-Jan Verlinden opvolgde. “Dit jaar richten we ons vooral op de opleiding, maar ik hoop toch weer op de finale.”
Terug naar de vorige, met die vijfde op rij in het jaar van het zesde lustrum van RUS. Stomps: “Dat maakte het helemaal af.” Na de terugreis per dubbeldekker bleef het nog lang onrustig in café De Stadsgenoot aan de Breedstraat. “Ooit onze sponsor en die zijn we trouw gebleven.” Een eigenschap die allicht helpt bij het binnenhalen van een nieuwe. Jarenlang stond erotiekketen Christine le Duc op de bips van de studentes. “We hebben nu Venus Sloopwerken benaderd,” zegt Haverkorn. “Dat zou nóg beter passen.”
Stem voor 8 februari op jouw favoriete sportploeg!
Tekst: Pim van Esschoten
Foto’s: Ankie Hogewind