Klaar voor vertrek om met TeamNL op jacht te gaan naar het olympisch ticket ging Italië in lockdown en zag waterpoloster Vivian Sevenich, voormalig speelster van UZSC, haar droom uitgesteld worden. Stilzitten deed ze niet. Ze bleef trainen, startte een nieuw avontuur in Spanje en richtte zich op haar studie Rechten. Nu, bijna een jaar later, kijkt ze vooral uit naar het Olympisch Kwalificatie Toernooi; op 23 januari is het D-day en gaat ze er samen met haar ploeggenoten alles aan doen om eindelijk dat olympisch ticket binnen te halen.
Hoe kijk je terug op 2020?
Het was een heel gek jaar. We begonnen in januari natuurlijk met het EK en hadden volledige focus daarop. We wisten dat we daar, of twee maanden later tijdens het Olympisch Kwalificatie Toernooi (OKT) in Italië, ons ticket voor Tokyo konden behalen. Tijdens het EK kwamen we heel dichtbij, maar liepen tegen Rusland op penalty’s de finale en daardoor het olympisch ticket mis. Een week voordat we naar Triëst in Italië zouden vertrekken voor een herkansing, ging door corona echter alles op slot en werd het OKT afgelast. In eerste instantie hadden we nog de hoop dat het toernooi verplaatst zou worden naar mei, maar uiteindelijk is natuurlijk alles volledig gecanceld.
Hoe ga je daarmee om, dat alles wegvalt terwijl je volop in de voorbereiding zat?
Eerst geloofde ik het niet, ik was een beetje naïef zelfs. Ik dacht; drie weken dicht, dan mogen we in april wel weer. Ik zat in een soort ontkenningsfase. Maar toen alle toernooien uitvielen en de Olympische Spelen werden gecanceld, besefte ik pas hoe serieus het was. Ik kon wel snel accepteren dat ik er zelf niets aan kon doen en heb meteen geprobeerd er het beste van te maken. We kregen snel een trainingsprogramma voor thuis en iedere ochtend hadden we een gezamenlijke Teams meeting, om samen te trainen. De rest van de trainingen werkten we individueel af.
Ben je je naast het sporten nog met andere dingen bezig gaan houden?
Toen de Olympische Spelen gecanceld werden, wist ik dat daar voor dit jaar geen doel meer lag. Daardoor was er meer tijd voor mij studie Rechten. Het fijne is dat ik mijn opleiding, aan de Open Universiteit, volledig in eigen tijd kan doen. Die tijd was er nu ineens heel veel. Ik heb mij toen snel ingeschreven om nog meer vakken te kunnen volgen en daar stappen in te maken. Daardoor kon ik mij focussen op zowel het sporten als mijn studie. Ik heb veel werk kunnen verzetten, dat gaf ook echt voldoening nu de sportagenda zo goed als leeg was.
Jullie zijn met alle TeamNL speelsters in 2019 terug naar Nederland gekomen ter voorbereiding op de Spelen, maar inmiddels spelen jullie weer in buitenlandse competities, hoe is dat zo gekomen?
Dat klopt. Tijdens de coronacrisis hebben de coaches aan ons gevraagd hoe wij erin stonden en wat onze wensen waren voor het nieuwe seizoen. Zij hebben toen de keuze gemaakt om ons vrij te laten om te kiezen voor het spelen in een buitenlandse competitie. Wel in overleg natuurlijk en door niet zomaar te kiezen voor de eerste de beste club, maar voor een club waar we verzekerd zijn van een goed trainingsprogramma. Ik koos voor de Spaanse competitie en speel nu voor CN Mataró. Twee jaar trainen in Zeist zou heel intensief zijn geweest en met het gevaar dat de sleur er misschien in zou komen. We hebben ook externe prikkels nodig, zodat we allemaal met een frisse boost naar het OKT kunnen toewerken.
Het OKT staat nu voor 17 tot en met 24 januari 2021 op de planning, klaar voor?
Ik kijk er heel erg naar uit. Het enige dat ons nog in de weg kan staan, is een eventuele nieuwe lockdown. Dan is het afwachten wat de mogelijkheden zijn en spelen we misschien het toernooi in Nederland. Maar we gaan er nu vanuit dat we naar Triëst mogen afreizen en daar gaan spelen. Dus 23 januari is D-day, dan moet het gebeuren!
In 2012 en 2016 liepen jullie een ticket voor de Spelen mis, de druk ligt er dus op. Hoe ga je daar nu mee om?
Die druk is voor elk land groot, dat hoor je ook bij alle andere sporters. Iedereen weet wat er op het spel staat. Het is letterlijk alles of niks. De vorige ervaringen hebben mij wel geleerd dat het realistisch gezien heel lastig is. De tegenstander heeft zich ook volledig voorbereid en het is dus niet vanzelfsprekend dat het ons lukt om ons te plaatsen. Dat wil niet zeggen dat ik er niet in geloof, juist wel. Ik weet zeker dat we een hele grote kans maken. Ik weet dat het moeilijk gaat zijn, maar juist door de ervaringen uit 2012 en 2016 weet ik hoe ik ermee om kan gaan. Uiteindelijk gaat het erom wie er het meest klaar voor is. Het is wel anders dan een WK of een EK, in die zin heb ik geluk dat ik het al twee keer eerder heb meegemaakt. Ik weet wat ik mentaal gezien kan verwachten.
Ik denk dat ik het antwoord wel weet, maar waar kijk je nu het meest naar uit?
Natuurlijk naar Tokyo, maar eigenlijk echt eerst naar het OKT. Ik bekijk het stap voor stap, dus eerst alle focus op het toernooi in Triëst. Daarnaast kijk ik vooral heel erg uit om gewoon lekker te spelen met het Nederlandse team. En natuurlijk dat alles weer een beetje ‘back to normal’ wordt. Dat willen we allemaal graag natuurlijk, maar we moeten er nog even geduld voor hebben ben ik bang.
En na Tokyo?
Daar ben ik nu nog niet mee bezig. Op dit moment heb ik heel veel plezier in waterpolo en mijn tijd in Spanje. Je weet nooit wat er in een jaar gebeurt, zolang ik mijn ding kan doen ga ik lekker door!
Bron: Vrouwen in de Sport