Dromen, dat woord viel opmerkelijk vaak. Bij Redouan el Yaaboubi en zijn stichting Durf te Dromen, die werd uitgeroepen tot winnaar in de categorie Sportcompliment. Maar ook bij karateka Mika van Woudenberg die ‘nooit durfde te dromen’ op het podium van de Sportprijs Utrecht 2022 te staan, genomineerd voor Sporttalent van het Jaar. Tijmen Overbeek, talentvol skateboarder, zei: ‘Doe wat je leuk vindt en ga achter je dromen aan’. Sebas Dubbeldam (EDO) had in de nacht voor de prijsuitreiking zelfs gedroomd van zijn verkiezing tot Sportvrijwilliger. ‘Dat ‘t dan uitkomt… Ik sta perplex.’
Natuurlijk, sport en droom horen bij elkaar. Soms worden sportdromen werkelijkheid, vaak niet. En niet zelden wordt wat lacherig gedaan als iemand z’n droom uitspreekt. Zoals bij De Halter, waar Mariusz Gicewicz zo’n tien jaar geleden een plan smeedde om de worstelende tweeling Tyronne en Marcel Sterkenburg naar de internationale top te coachen. En daar staan ze nu.
Gicewisz werd niet de Sportcoach van het Jaar, die eer was voor Ali Moghadassian van volleybalvereniging Utrecht die zijn ploeg naar de Nederlandse top leidde. Moghadassian was er zelf niet bij om een goede reden. Op het moment van de prijsuitreiking coachte hij zijn ploeg in de uitwedstrijd bij Voltena. Goed nieuws, meldde voorzitter Sam van Ling die namens de coach de prijs in ontvangst nam: ‘We staan met 2-0 voor.’ Waarna even later uit de zaal werd geroepen dat Utrecht ook de derde set had gewonnen. Met die winst gaat Utrecht als koploper de kampioenspoule in. De landstitel lonkt.
Sinds zwemster Alie te Riet in 1971 de eerste Utrechtse Sportprijs in ontvangst nam, is het jaarlijkse evenement gestaag gegroeid, met meer publiek en meer categorieën. De editie van woensdag 8 februari 2023 in het Beatrix Theater mag als een nieuw hoogtepunt worden beschouwd, met zo’n 900 toeschouwers. Host Tessa Veldhuis hield het tempo er flink in, wat nodig was met de zeven categorieën en aandacht voor alle, 24 genomineerden. Overigens waren Moghadassian en Gicewisz niet de enigen die om sportieve reden niet bij de feestelijke avond aanwezig konden zijn. De worstelcoach zat in Zagreb voor wedstrijden, net als zijn eveneens genomineerde pupil Marcel Sterkenburg. Lisa Bunschoten verbleef hoog in de Alpen en keepster Laura Aarts lag in het water met haar Hongaarse club Dunaújváros.
Parasnowboarden Bunschoten opnieuw sporter van het jaar
Para snowboarder Lisa Bunschoten werd voor de derde keer verkozen tot Sporter van het Jaar, vanwege haar twee wereldtitels. Toch was het een moeilijk jaar voor haar vanwege de mislukte olympische missie van Beijing 2022, waar ze als favoriet twee keer buiten de medailles viel. Het waren haar derde Paralympische Spelen, maar de viervoudig wereldkampioene droomt nog altijd van die ene, ontbrekende medaille. Op de Spelen van Cortina d’Ampezzo in 2026 moet die gouden plak er alsnog komen. Haar droom, zogezegd.
Keet Oldenbeuving was er als sportieve wereldreiziger wél bij. De skateboarder reikte de prijs uit voor het beste sporttalent in Utrecht, de verkiezing die ze zelf twee keer won. Nu kreeg Nederlands kampioen boulderen Sabina van Essen de eer. Op het podium werd gevraagd naar haar sportieve dromen – zoals dat hoort bij een 17-jarige – sprak ze over de Olympische Spelen van 2028. ‘Misschien,’ zei ze nog. Later, toen het officiële gedeelte was afgelopen, liet ze merken dat ze deelname in Parijs 2024 niet uitsluit. ‘Dit wil ik heel graag.’ Voor kwalificatie, weet ze, moet ze dan wel sterker worden. Wat niet helpt is dat ze al maanden kampt met een polsblessure.
Voor de honkballers van UVV was de verkiezing tot de beste sportploeg een smakelijk kersje op de taart. De ploeg van coach Frank Koene promoveerde in 2022 immers naar de hoofdklasse en maakt zich deze maanden op voor die terugkeer tussen de beste teams van het land, waar UVV zo’n roemrucht verleden heeft. Van de (soms) duizenden toeschouwers die de Red Lions op het oude sportpark Verthoren trok, kunnen ze bij UVV slechts dromen. Die tijden zijn voorbij. Wel wordt doodleuk gemikt op een vierde plek, wat in het verleden ook het sportieve plafond was. Voor het nieuwe avontuur in de hoofdklasse heeft Koene zelf zijn principe van ‘maximaal drie jaar bij een team’ opzij geschoven. Het wordt zijn vierde seizoen.
Een ode aan het belangrijke werk achter de schermen
Als uitreiker van de prijs voor Sportvrijwilliger 2022 maakte oud-wielerprof Stef Clement een mooi onderscheid tussen de sportieve categorieën (ploeg, talent, coach, sporter) en die voor de vrijwilliger, sportaanbieder en sportcompliment. ‘Als coach of sporter heb je al een prijs als je hier op het podium staat.’ En dat geldt niet voor de vrijwilligers, aldus Clement. Waarna hij een kleine ode bracht aan hun belangrijke werk achter de schermen. Werk dat hij als topsporter niet (of te weinig) waarnam. Met Jelmer Nuss (Uboulder), Nel van Dijk (‘Ik heb een hárt voor Sporting’) en Sebas Dubbeldam waren drie van die drijvende sportkrachten genomineerd, elk op hun eigen manier. De laatste ging met de eer ging strijken.
‘Een parel’, noemde clubgenoot Henrik Wienen hem. ‘Sinds jij bij EDO bent, is er iets gebeurt.’ Sebas Dubbeldam doet heel veel voor z’n club, met een groot hart. Zo’n vrijwilliger die toegeeft dat het ‘een beetje uit de hand is gelopen’, die van het thuisfront – als vader van drie kleine koters – de vraag krijgt of het wat minder kan en naar eigen zeggen weldegelijk ‘nee’ kan zeggen. ‘Maar als ik iets opzet, voel ik me verantwoordelijk en kan het moeilijk loslaten.’ Die energie is ook belangrijk voor een voetbalclub, spelend op een sportpark achter een industrieterrein. ‘De verborgen parel van Overvecht, zeggen we. Dat we zo achteraf liggen betekent dat we er harder aan moeten trekken.’ Dat doet hij dus. Wat dromerig voegde hij nog toe: ‘Hoe mooi als mensen later zullen zeggen; mijn mooiste jaren waren bij EDO.’
De prijs van Sportaanbieder 2022 ging naar SEZK, oftewel de vrijwilligers achter zwembad De Krommerijn. Zo’n veertig jaar geleden plaatsten ze voor het eerst een blaashal over het (toen nog) buitenbad en namen het beheer in eigen hand. Sedert tien jaar staat het nieuwe, overdekte zwembad er, maar het beheer is nog altijd in handen van vrijwilligers en die stichting. Acht verenigingen maken gebruik van het bad, honderden leszwemmers en 2600 baantjestrekkers.
Het verhaal van de Stichting Exploitatie Zwembad Krommerijn is ongekend, dat dus ooit met dat woeste idee van die blaashal. Ook het succes van de stichting van Redouan el Yaakoubi begon met een idee. Niet ooit, maar in 2022. En nu al telt die stichting zes locaties in Overvecht, Leidsche Rijn en Lombok. Nummer zeven volgt spoedig, op Kanaleneiland. Met bijlessen en bijeenkomsten wil El Yaakoubi kinderen een structuur bieden met één boodschap; durf te dromen. Met de prijs voor het Sportcompliment 2022 en de bloemen in de handen en gevraagd naar wie hij zou willen bedanken, zei hij: ‘Mijn moeder, ze zit daar. Ik ben misschien het gezicht van de stichting, maar alle kracht en energie komt van mijn moeder.’
El Yakoubi (27) groeide op in Overvecht, behaalde zijn diploma aan het Christelijk Gymnasium. Voetballen deed hij ook, maar werd pas op z’n 21e jaar prof, bij FC Utrecht. Later ging hij naar Telstar. ‘Geloof in jezelf,’ zei hij. ‘Er komt altijd iemand langs die ook in jouw gelooft en je verder helpt. Die man zit vanavond in de zaal, Marinus.’ Die Marinus Dijkhuizen – genomineerd voor sportcoach vanwege de promotie met Excelsior naar de eredivisie – plukte El Yaakoubi bij Telstar weg en maakte hem tot aanvoerder bij Excelsior.
Wat Dijkhuizen zag? ‘Leiderschap, bravoure, iemand die nergens bang voor was. Dat straalt hij uit.’ Soms hebben ze het er wel over, de trainer en zijn aanvoerder. Want El Yaakoubi steekt veel uren in zijn stichting en Dijkhuizen wil dat zijn spelers hun rust pakken. ‘En dan zegt hij dat hij er juist energie van krijgt.’ Dat beaamde zijn aanvoerder: ‘Ik ben zelfs een betere voetballer geworden sinds ik met Durf te Dromen ben begonnen.’
Gevraagd naar zijn eigen dromen, begon hij toch weer over zijn stichting. Die wil hij graag uitbreiden naar meer steden. Toch heeft hij zeker sportieve dromen. ‘Stapje hogerop, maar elke keuze hangt samen met de stichting.’ Een transfer naar een club in het buitenland zit er dus niet in. Misschien wel over een paar jaar, als de stichting met de vele vrijwilligers stevig in de schoenen staat. En vooruit, één droom durfde hij nog wel uit te spreken. ‘Spelen voor het Marokkaanse elftal.’
Het perfecte sportplaatje
Bij de jaarlijkse fotowedstrijd, een initiatief van het Mulier Instituut in samenwerking met SportUtrecht, ging de prijs van de vakjury naar Joep von Berg en zijn foto van de Vuelta d’Espagna tijdens de openingstijdrit langs Utrechtse dreven, lanen en singels. Von Berg koos voor de tunnel onder het spoor bij station Vaartsche Rijn als locatie. Het leverde een foto op met wielrenners die als een schicht voorbij komen, tussen drommen mensen.
De publieksprijs voor Nico van Stroe met een foto van een wedstrijd tussen jeugdelftallen van Elinkwijk en NiTA (Nieuwer Ter Aa). Van Stroe staat wekelijks langs de velden in de Vechtstreek en zijn foto’s plaatst hij op zijn Facebookpagina. Dat levert veel bekijks op, want inmiddels heeft Van Stroe 1093 volgers. Op zijn winnende foto vliegt Daan Verkroost (Elinkwijk) spectaculair door de lucht.